Noindex

Noindex to dyrektywa stosowana w plikach HTML lub nagłówkach HTTP, która informuje roboty wyszukiwarek, aby nie indeksowały danej strony w wynikach wyszukiwania. Jej zadaniem jest wykluczenie określonych podstron z widoczności w Google, Bing czy innych wyszukiwarkach, bez konieczności ich usuwania z serwera lub ograniczania dostępu użytkownikom.

Jak działa znacznik noindex?

Najczęściej stosowaną formą noindex jest znacznik meta w kodzie HTML: <meta name=\"robots\" content=\"noindex\">. Gdy robot wyszukiwarki napotka taki znacznik podczas indeksowania strony, traktuje to jako wyraźny sygnał, by nie dodawać strony do indeksu wyszukiwania. Alternatywnie, dyrektywę noindex można zastosować w nagłówkach HTTP – co przydaje się w przypadku treści dynamicznych lub generowanych przez systemy zarządzania treścią (CMS).

Noindex nie blokuje dostępu do strony ani nie usuwa jej z internetu – strona nadal funkcjonuje i jest dostępna dla użytkowników. Różnica polega na tym, że nie pojawi się w wynikach wyszukiwania, nawet jeśli byłaby zgodna z intencją zapytania.

Kiedy stosuje się noindex?

Noindex jest przydatny w wielu sytuacjach, np. w przypadku stron testowych, stron z powieloną treścią, podstron filtrów w e-commerce, regulaminów, polityk prywatności czy wersji językowych bez tłumaczenia. Może być również stosowany tymczasowo – np. przy pracy nad nową wersją strony, którą nie chcemy jeszcze ujawniać w wynikach wyszukiwania.

Wdrożenie noindex powinno być zawsze świadome i poparte analizą. Przypadkowe oznaczenie ważnej strony jako noindex może prowadzić do utraty ruchu organicznego i spadku widoczności. Dlatego warto regularnie monitorować status indeksowania w narzędziach typu Google Search Console oraz przeprowadzać techniczne audyty SEO, aby upewnić się, że znacznik noindex jest stosowany tylko tam, gdzie rzeczywiście jest potrzebny.